تأثیر تنش شوری بر انواع پروتوکلروفیلید گندم (triticum aestivum)

هدف: تأثیر تنش شوری بر مراحل اولیه نمو نهال های گندم اتیوله مورد مطالعه قرار گرفت. مواد و روش‏ها: دانه ارقام مقاوم و حساس گندم در تاریکی و در محیط غذایی دارا یا فاقد 200 میکرو مول nacl رشد کردند. میزان پروتوکلروفیلید گیاهان با روش اسپکتروسکوپی محاسبه شد. طیف فلورسانس گیاهان در دمای پایین (196- درجه سانتی‏گراد) ثبت شد. فلورسانس انواع پروتوکلروفیلید، که در محدوده 655 و 633 نانومتر دارای قله هستند، محاسبه شد. همچنین نسبت کلروفیلید  تازه تشکیل شده به پروتوکلروفیلید نانور فعال در برگ هایی که به آنها فلاش تابانیده شده بود محاسبه گردید. این محاسبه میزان تغییر شکل نوری را نشان می دهد. میزان کلروفیل a نیز بعد از قرار گرفتن نمونه ها در نور، با روش اسپکتروسکوپی، اندازه گیری شد. در هر آزمایش حداقل پنج تکرار مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج: تیمار شوری در هر دو رقم منجر به افزایش قابل ملاحظه میزان پروتوکلروفیلید در نمونه های اتیوله و کلروفیلید در نمونه های نور دیده گردید. تنش شوری بر نسبت پروتوکلروفیلید نور فعال به نانور فعال و کلروفیلید تازه تشکیل شده موثر بود. تفاوت در رشد، بین نمونه های تیمار شده و شاهد کاملا مشخص بود. برگ های حاصل از گیاهان پیش تیمار شده با شرایط تنش شوری و در تاریکی بعد از قرار گرفتن در روشنایی و در محیط تنش (دارای 200 میکرو مول نمک اضافی) کلروفیل a بیشتری نسبت به گیاهان رشد یافته در محیط شاهد و در تاریکی که تحت شرایط مشابه نمونه های فوق الذکر قرار گرفتند تولید کردند. نتیجه گیری: به نظر می رسد افزایش پروتوکلروفیلید بلند موج، بخشی از مکانیسم حمایتی در برابر تنش شوری است.